Kata-kata—yang kuyakini sampai detik ini—telah sepenuhnya memilih diam. Sedang kita hampir kehilangan bahan pembicaraan. Hingga akhirnya, aku menemuimu sebagai satu orang baru. Kemudian perlahan, kamu tepat mengisi ruang kosong di segenap perasaanku.
Barangkali aku ialah satu kalimat yang belum tuntas. Dan kamu ialah panca indra yang tak pernah memutuskan lepas. Barangkali kamu ialah laut yang memilih biru. Dan aku ialah angin yang menderu ombak. Barangkali langit ialah doa-doa. Dan kita ialah bumi, rumah segala diksi.
Andai kosakata memilih pergi, tetaplah bersamaku di sini.
-Ikrom Mustofa-
Tidak ada komentar:
Posting Komentar